دور که مي روي
دنيا كوچك مي شود
بدون آدم، بدون صدا
نه! مثل سلول بي روزن، بي هوا
كه بيم مرگ مي دهد

اي سركش تر از غرور
كي برمي گردي
تا باور كنم
صبح در راه است