در سال ۱۳۳۴ شمسی  مطابق ۱۹۵۶ میلادی کشور مصر موسسهء را به نام ((دارالتقرب بین المذاهب)) زیر نظر مرحوم انورالسادات رئیس جمهور وقت که ریاست شئون اسلامی را هم عهده دار بود تاسیس نموده بود. به سلسله ء تبادلات فرهنگی در همان عصر شاعر و متمر اسلامی مصر بنام ابوالمجد غرض دیدار از موسسات تعلیمی در سرزمین های اسلامی به ملاقات علمای شهر هرات شتافته بود.

ابوالمجد غرض نزدیک ساختن فرقه های اسلامی در هرات با علما دانشمندان و فضلای آن سرزمین از همه فرقه ها ملاقات نموده و پس از ملاقات های دوستانه روزی سفرنامه ء منظوم خودرا در مسجد جامع بزرگ هرات به زبان عربی در جمع همه ء آنها در یک محفل شاندار دکلمه نموده و استاد محمد صدیق راشد سلجوقی که در آنزمان متعلم صنف یازدهم فخرالمدارس بود مصراع هارا به حاضرین به  فارسی ترجمه کرد.

مجموعهء قصیدهء ابوالمجد با ترجمه منثور محمد صدیق راشد سلجوقی با ترجمه منظوم  احمد ضیاء(رفعت) تحت عنوان (کاروان سوی هری) به دست نشر سپرده شده است. این اثر وزین را که از آقای احمد ضیاء رفعت شاعر و زورنالست  افغان وآقای راشد سلجوقی دریافت نموده بودم محتویات آن برایم نهایت دلچسپ بود روی این ملحوظ غرض آگاهی از چگونگی تبادلات فرهنگی در سطح بین المللی لازم دانسنم بدینوسیله چند مصراع از منظومه ء ترجمه شده فارسی را بطور نمونه با قطعه عکس تاریخی با همان جمع اشتراک کننده با دوسستان و فرهنگیان افغان شریک سازم.

کاروان سوی هری بندید اهل روزگار

تازه میگردد به دیده باز دیرین افتخار

می درخشد حسن پارینش به لوح عصر ها

چون پولک های افق در گنبد لیل و نهار

گام برمی دارد اکنون نیز تا اوج شکوه

راه خودرا میگشاید بار دیگر کامگار

گرچه لبریز است از نام آوران لیک از همه

نامور تر فخر رازی رهروان را حق گذار

سر بباید پیش فخر رازی آوردن فرود

رفت بالا پرچم دعوت ازاو در این دیار

نکته نکته – وازه وازه دو بود تفسیر او

در نگاه زشت بینان – نقش نیکویی نگار

سر کشیده شعله ی تابنده ی تفسیر او

پیش ره گمگشته چون شمشیر عریان استوار

الی ختم

وی که در منظومه اش از گازرگاه وخواجه عبداله انصاری – سید جمال الدین افغان – جنگهای مردم افغانستان با انگلیس ها – جنگ میوند – خالد ابن ولید – ملا حسین واعظ کاشفی وغیره یاد می نماید سروده اش را پیرامون  حضرت مولانا جامی واثر بهارستان  او خاتمه می بخشد بدین نهج که:

نغمه چون سرداد جامی در بهاستان تو

هر نفس پرداز شد با نغمه هایش سازگار

نغمه چون سرداد جامی در بهاستان تو

کرد شهری را به جوش عشق ورزیها دچار

نغمه چون سرداد جامی در بهارستان تو

زندگانی در صفای نغمه هایش جلوه دار

نغمه جون سرداد جامی در بهاستان تو

خلق را کرداست بارویای خوش امیدوار

نغمه چون سرداد جامی در بهاستان تو

کرد در هر سنگدل تار نوایش سخت کار

با ختم محفل بعضی از اشتراک کنندگان را در تصویر زیر میتوان مشاهده نمود.

از راست به چپ – محمدعمر صدیقی سابق رئیس آرشیف ملی افغانستان – فضل الصدیق فاضل سلجوقی شاعر قصیده سرای هرات – مرحوم مولوی عبدالوهاب سلجوقی استاد فخرالمدارس و معاون مدرسه- صف عقب مرحوم خطیب ملا عبدالغفار خطیب مسجد جامع سروستان- مرحوم مولوی نعمت اله سلجوقی استاد و معاون مدرسه – مرحوم عبدالعزیز خان غنی سابق رئیس محکمهء تجارتی هرات – مرحوم سید اعظم آقا تجار ملی – در صف عقب مرحوم عبدالواحد نافذ رئیس انجمن علمی فخرالمدارس – مولوی محمد ابراهیم (خطیب نوین). در صف سوم مرحوم عبدالواحد سلجوقی معلم فخرالمدارس – مرحوم مولوی محمد ضیاء الحق رئیس فخرالمدارس – در صف دوم مرحوم محمد سعید مشعل ( شهردار هرات)در صف دوم مرحوم آخند زاده عبدالغفور سلجوقی امام مسجد پایحصار. مرحوم میر غلام حیدر میر گازرگاه – در صف دوم مرحوم محراب الدین خان مدیر معارف – در صف سوم مرحوم مدیر اجرائیه مستوفیت هرات – مرحوم عبدالغفور خان سریاور والی هرات – مرحوم سید احمد شاه خان مدیر بانک ملی – در صف سوم مرحوم میرزا عبدالسلام مدیر اجرائیه معارف – در صف دوم مرحوم حسام الدین یکی از تجار ملی – مرحوم حیات خان فرقه مشر قوماندان عسکری – در صف دوم میر محمد عمر سرمعلم دارالحفاظ – شمس الدین متین سلجوقی مفتش معارف – در صف سوم یکی از مامورین معارف – مرحوم محمد عثمان خان مستوفی هرات – مرحوم عبدالرحیم خان دگروال – مرحوم غلام بهاء الدین خان سرمامور پولیس – یکی از صاحیمنصبان عسکری – مرحوم مفتی سراج الدین سلجوقی مفتی محکمه ولایت هرات مرحوم منجم باشی صاحب – مرحوم شیخ محمد امین امام تکیه خانه شیخ محمد امین -.