پیشگفتار :
افغانستان در طول هزار سال گذشته پا
به پای واقعات و حوادث جهانی پیش رفته است گاهی این قدمها سرعت خود را
طی نموده و سرزمین ها را با قدرت حاکمه ؛ به نفع خویش چرخانده و گاهی
هم کندتر مسیر تاریخ را طی کرده است . با وجود آنهم تلاش نموده است تا
از کاروان تاریخ عقب نماند سنگ تهداب صنعتی و ماشینیزه ساختن افغانستان
در نیمه دوم قرن ۱۹ گذاشته شد اما دلایل زیادی است که نتوانستیم این
ماشین را حسب دلخواه خویش به حرکت درآوریم مسؤول آن خودما هستیم که
بیشترین سهم را داشته ایم . سنگ اندازی ها ومداخلات بیرونی هم بی تأثیر
نبوده است . اما حس قدرت طلبی مردم چشمان شان را پرده گرفته به جان هم
افتادند نه تنها مسیر کاروان متغییر گردید بلکه ساربان ها یکی بعدی
دیګر کنار میرفتند و کاری برای مردم و کشور نتوانستند انجام بدهند .
بالاخره در ساحه مطبوعات افغانستان ؛ قبل از سلطنت شیرعلی خان ( ۱۸۶۸ م
) اخبار و روزنامه چاپی نداشت تمام اخبار دولت و وافعات روز از طرف
جارچی ها در جاده های عمومی و یا چته ها و در بازار به آواز بلند ابلاغ
میگردید و یا اینکه توسط ملا امامان در مساجد بعد ازختم نماز ارایه مشد
.
تهداب گذاری مطبوعات
افغانستان :
اولین بار جریده شمس النهار در زمان سلطنت
شیرعلی خان ړر سال ۱۸۷۳ م تحت هدایت و نظارت و مصارف دولت انتشار یافت
. در ارتباط به سالهای نشراتی " شمس النهار " ؛ عمر نشراتی آن حدود سه
سال دانسته اند. بيشترينه عقيده بر اين است که ميرزا عبدالعلی که نام
آن به حيث مهتمم در شماره هايي نشريه آمده است؛ در حقيقت کار مدير
مسؤول را انجام می داده است. " شمس النهار " در زمانی در افغانستان به
نشرات آغاز کرد که هيچ پيش زمينۀ در جهت روزنامه نگاری در کشور وجود
نداشت و از طرف ديگر استقلال سياسی کشور هر آن به وسيلۀ حکومت هند
بريتانيايي مورد تهديد قرار داشت.
با وجودیکه میگویند قبلا به مدیریت و اقدام سید جمال الدین افغانی
جریده ویا مجله بنام ( کابل ) انتشار یافته است اما هیچ اثر ازآن بدست
نیامده است و یا قبل از اینکه انتشار یابد دولت یکساله محمد اعظم پآیان
یافت .
در زمان امیر عبدالرحمن کتابهای زیادی انتشار یافت اما از روز نامه
وجریده خبری نیست تنها اخبار یا خبر های ازگردهمایی ها و اعیاد و جشن
ها بواسط صفحات چاپی بنام (اشاعه ) در مطبعه سنگی کابل انتشار و به
دیوار محلات مزدحم شهر نصب می گردید .
در رمان امیر حبیب الله خان با مدیریت ملا عبدالروف جریده سراج الاخبار
افغانستان انتشار یافت ( سراج در حقیقت همان تخلص ویا پسوند نام امیر
بود که خطاب سراج الملة والدین را یافته بود ) مطالب آن حس استقلال
طلبی را همراه داشت و بنابر دخالت انګلیس وفشار آنها بالای امیر حبیب
الله خان با انتشار اولین شماره که ۳۶ صفحه بود؛ توقیف گردید .
سالهای بعد که محمود طرزی با خانواده که در تبعید بود ؛ به کابل
برگشتند به مدیریت ایشان جریده سراج الاخبار افغانیه در کابل انتشار
یافت . این جریده در حقیقت پایه گذاری ژورنالیزم در افغانستان بود
مطالب جریده را ؛ ترجمه ها محمود طرزی اشعار شعرا و اعلانات و اخبار
جنگها و انعکاس روابط سیاسی افغانستان تشکیل میداد . با وجودیکه بنابر
توصیه مکرر امیر مطالب آن سانسور و نرم میگردید اما توانست در اطراف
خویش هسته مبارزان سیاسی و اسقلال وازادی را پرورش دهد .
دهه اول تجربه
سیاسی و ازادی مطبوعات :
۱۹۱۹ ـ ۱۹۲۹ م :
در زمان شاه امان الله رويداد مهم یکی قانون اساسی و دوم ايجاد
نظامنامهء یا قانون مطبوعات به سال ۱۹۲۸ م است.در حالیکه قبل از انفاذ
این قانون جراید وروزنامه ها در شهرکابل و ولایات انتشار می یافت .
بدينگونه براي نخستين بار در افغانستان مطبوعاتي متکي بر قانون به وجود
آمد. البته نبايد تصورکرد که نظامنامهء مطبوعات آزادي کامل بيان را
تضمين مي کرد؛ بلکه دراين نظامنامه مواردي وجود داشت که مي توانست
آزادي بيان را محدود کند.
با وجود آن، انفاذ قانون اساسي و نظامنامهء مطبوعات ازنظر کمي و کيفي
سبب گشترش مطبوعات در کشور گرديد.
بر اساس مدارکي که در دست است دراين دوره نشريه هايي دولتيي اتحاد
مشرقي ( روزنامه )، افغان ( روزنامه )، ابلاغ ( روزنامه )، حقيقت
(روزنامه )، امان افغان (روزنامه )، غازي ( هفته نامه )، اتفاق اسلام (
هفته نامه)، ستارهء افغان ( هفته نامه )، طلوع افغان ( هفته نامه )،
بيدار( هفته نامه )،اصلاح ( هفته نامه )، ارشادالنسوان ( هفته نامه
)،جريدهء مکتب ( دوهفته نامه )، مجموعهء عسکريه ( ماهنامه )، معرف
معارف ( ماهنامه )،آيينهء عرفان (ماهنامه )، مجموعهء صحيه ( ماهنامه )،
پشتون ژغ ( ماهنامه )، در شهر کابل و ولايات کشور به چاپ مي رسيدند. (
۱)
به طور نمونه امان افغان :به حیث زبان ونشریه دولت وقت وظیفه تبلیغی
خود را اجرامی کرد ولی از یک طرف دشمن سرسختانه تلاش می نمود واز جانب
دیگر مردم کشور وسیعاً اغوا شده بودند واز جانبی هم عناصر مر تجع
ووابسته به استعمارانگلیس درداخل کشور پلان خودراهمه جانبه دنبال می
کردند. سرانجام آخرین شماره امان افغان در۲۲ جدی ۱۳۰۷ شمسی به نشر رسید
وپس از مدت ۹ سال با ۹۳۰ شماره با استعفا وخروج امان الله خان ازنشرباز
ماند.۲(۲)
در شب ۲۴ جدی ۱۳۰۷ = ۱۴ جنوری ۱۹۲۹ حبیب الله کلکانی سلطنت شاه امان
الله را پایان بخشید و دوره ای آغاز گردید که به تجارب و دست آورد های
گذشته خط بطلان کشیده شد و تنها روزنامه امان افغان به حبیب الاسلام
تغییر نام یافت و به مدیریت ملا برهان الدین کشکی انتشار یافت بعدا
کشکی مذکور با حذف نام ملا ؛ مرد مطبوعاتی مهم سلطنت محمد ظاهرشاه بود
. برخی مدیریت این روزنامه را به محی الدین انیس منسوب میدارند که جبرا
بروی تحمیل شده بود .
امیر حبیبالله خان که خود را «خادم دین رسولالله» میگفت، بر اصلاحات
غرب گرایانه امانالله خط بطلان کشید. قوانین مصوب به خصوص قانون اساسی
را ملغی ساخت و مالیات و عوارض را غیرشرعی خواند و همه را برچید.(۳)
یگانه روزنامه که ماندگار ماند همان « انیس » است که در سال ۱۳۰۶
روزنامه انیس راه اندازی شد که اولین شماره آن را در پانزدهم ثور همان
سال منتشر نمود. نخستین شماره انیس به شکل بسیار محدودی و در چهل و پنج
نسخه تکثیر شد و در آغاز به شکل دو هفته نامه و در دوازده صفحه منتشر
می شد و خالی از هر گونه تصویر بود و از شماره هشتم بود که تصاویری بر
آن اضافه شد. از شماره هیجدهم به بعد بود که مبدل به هفته نامه شد و
صفحات آن هم به شانزده ورق بالغ گردید. انیس در دومین سال مطبوعاتی خود
صاحب یک چاپخانه شد و همه چیز برای روزنامه شدن آن تقریبا فراهم شده
بود که اوضاع در کابل به هم خورد. دولت امان الله خان به پایان رسید و
دوران حبیب الله کلکانی فرا رسید و نشریه انیس در این مدت نه ماهه
منتشر نمی شد. بعد از دوران حبیب الله کلکانی ، محی الدین انیس در دوره
نادر خان انتشار انیس را از سر گرفت و در سال ۱۳۰۹ بود که انیس رسما
نشریه خبری دولت افغانستان شد. انیس تا سال ۱۳۱۷ تحت مدیریت انیس منتشر
می شد و در این سال بود که انیس درگذشت . بعد از درگذشت انیس اولین کسی
که جانشین او شد سرور جویا بود و در زمان مدیریت عبدالرشید لطیفی بود
که انیس تبدیل به روزنامه شد و قطع روزنامه هم بزرگتر گردید. ضمنا
روزنامه دیگر بنام اصلاح نیز انتشار یافت .
بعد از نادر خان پسر ۱۷ ساله وی به سلطنت رسید و صدارت و یا همه کاره
خانواده نادری ؛ کاکایش محمد هاشم خان بود . هاشم خان شخصی با انضباط و
مستبد بود او در دو جهت زیاد میکوشید حفظ سلطنت و حاکمیت دولت با لای
مردم. از دموکراسی جنبشهای روشنفکری و آزادی بیان خبری نبود و هرگز
اجازه نشر مطبوعات آزاد را الی اخیر وظیقهاش نداد.
او در آغاز توجه خود را به عرصههای روابط بینالملل، حفظ امنیت و نهاد
اداری کشور معطوف داشت. جراید که در زمان زمامداری وی بنشر میرسید
اصلاح و انیس بود که دولتی بود. در ولایت هرات گاه گاهی روزنامه بنام
اتفاق اسلام و در مزارشریف بنام بیدار بنشر میرسید که صرف دولتی بود.
ژورنالستان مانند محی الدین انیس، مدیر مسئول و صاحب امتیاز روزنامه
انیس نخستین جریده آزاد و مستقل افغانستان، عبدالحی داوی، مدیر مسئول
روزنامه امان افغان و یکی از پیشتازان جنبش مشروطیت، عبدالرحمن لودین
یکی دیگر از ژورنالستان کشور که از پیشتازان مشروطیت و یکی از همکاران
روزنامه سراج الاخبار بود دستگیر وروانه زندان شدند.
تجربه دوم
دیموکراسی و آزادی مطبوعات ؛
۱۹۴۶ تا ۱۹۵۳ م :
در سال ۱۹۵۰ م بار دیګر قرعه به نام مردم افغانستان رقم خورد و آزادی
نیمه بند چهره خویش را بنام دیموکراسی دولتی نشان داد دراین دوره ایجاد
احزاب سیاسی و جراید قابل لمس است با وجودیکه عمر کوتاه داشت اما نبض
جامعه دگرگون ګردید .
در این دوره ؛ نشريه هاي انگار، نداي خلق، وطن، نيلاب، ولس، و آيينه.
مطبوعات آزاد و غير دولتيي اين دوره به شمار مي آيند که در شهر کابل به
نشر مي رسيدند. به همينگونه نشريه ء غير دولتي اتوم درشهرميمنه مرکز
ولايت فارياب به چاپ مي رسيد. نشريه هاي دولتي پامير، صداي ملت، پيام
افغان ، الفبا، و ژو ندون نيز در اين دوره در مرکز و ولايات کشور به
نشرات آعاز کردند که بيانگر ديدگاه ها و سليقه هاي سياسي - اجتماعي
دولت بودند.
در اين دوره درافغانستان تلاش هايي نيز در جهت ايجاد احزاب و سازمانهاي
سياسي به وجود آمده بود. چنان که « ويش زلميان » يا جوانان بيدار
نخستين حلقهء سياسيي بود که در کابل پايه گذاري گرديد.نشريهء انگار به
مديريت مسوول فيض محمد انگار و ولس به مديريت مسوول گل پاچا الفت ارگان
هاي نشراتي ويش زلميان بودند.
حزب يا حلقهء سياسي وطن نشريه ء وطن را به مديريت مسوول مير غلام محمد
غبار انتشار مي داد و به همين گونه نشريه ء نداي خلق ارگان نشراتي حزب
خلق بود که به صاحب امتيازي دکتر محمودي به نشرات آغاز کرد.
با دريغ که تجربه ء مطبوعات آزاد در اين دوره عمر درازي نداشت و به سال
۱۹۵۱ م نه تنها دروازه هاي تمام اين نشريه ها بدون هيچگونه دلايل
قانوني به وسيلهء دولت بسته شد ؛ بلکه احزاب و سازمانهاي سياسي نيز
منحل گرديدند. دولت براين هم بسنده نکرد و شماري از اعضاي رهبري
سازمانها و احزاب سياسي وطن، خلق و ويش زلميان را دستگير و به زندان
افگند. بدينگونه تا ده سال ديگر در دورهء صدارت داودخان، افغانستان از
مطبوعات آزاد ، احزاب و سازمانهاي سياسي بي بهره باقي ماند.
با اين حال در دوران صدارت داود خان نيز نه تنها نشريه هاي دولتي گذشته
به کار خود ادامه داند ؛ بلکه نشريه هاي دولتي ديگري چون کابل تايمز،
هيواد، ستوري، سره مياشت، افغانستان، پيام حق، تعليم و تربيه، الفلاح،
آريانا، کانو او صنايعو و مهري در کابل و بعضي از ولايات کشور پايه
گذاري شدند (۴)
تجربه سوم
آزادی مطبوعات در دهه دیموکراسی :
۱۳۴۳ تا ۱۳۵۲ هـ ش
بقیه ادامه دارد
زیر نویسها :
۱ ـ نادری ـ پرتو ٬ مطبوعات ازاد در افغانستان ٬ کابل ناتهه ٬ ش ۶۱ ، س
۲۰۰۷ .
۲ ـ نظام مطبوعات دردوره امیرامان الله خان ، وبلاګ Afghan Scholar ،
۱۴ جنوری ۲۰۰۸ .
۳ ـ رضوانی ـ محمد اسمعیل ٬ حبیب الله کلکانی ، انسایکلوپیدیا آف اسلام
،
۴ ـ نادری ، اثر قبل الذکر ، همانجا .