پای در گور خموشی بکشم دور از تو
سر به بالین سیاهی بنهم دور از تو
به سراپای تنم چادر حسرت بکشم
سرمهء غم به نگاهم بکشم دور از تو
چه فتاده ست میان من و تو بی دیدار؟
دست بر دیده ء پر نم بکشم دور از تو ؟
نخ غم ، سوزن حسرت تکه ء دلتنگی
نقشها بر دل پر غم بکشم دور از تو .
بهارت ۱۶ آگست
شب می‌شود غزلساز با یاد چشم‌هایت
با ناله قصه پرداز با یاد چشم‌هایت
از هم رمانده گویا خواب و نگاه ِ ما را
دارند هردو یک راز با یاد چشم‌هایت !
august ۱۷ بهارت
زندگي سر به سر اندوه كشيدن باشد
پيش خود درد كشيدن و نهفتن باشد
دست كوتاهم از آن عرش خدايا مددي
كه مرا طاقت اين راه سپردن باشد
زير فواره يي اندوه نشستم بی تو
كاش تا پاي گسستن و رميدن باشد.
باغ سبزیست نگاهت عجبی نیست اگر
سوی تو هر نفسم میل چمیدن باشد .
