درست است که هر دو نامزد انتخابات ریاست جمهوری، از مردم افغانستان و حامیان‌شان نمایندگی می‌کنند، اما اگر این دو نامزد روی تشکیل و ساختار دولت وحدت ملی توافق نکنند، نمی‌توانند با کوله‌باری از اختلاف‌ها به نشست ناتو بروند. نیاز است تا افغانستان در نشست ناتو یک صدا داشته باشد. هر دو نامزد می‌توانند در آن شرکت کنند، این مساله‌ای نیست، اما لازم است تا آن زمان بحران سیاسی حل شده باشد و نامزدان انتخابات از افغانستان واحد نمایندگی کنند. هر دو ستاد انتخاباتی، باید در نشست ویلز صدای واحد و موضع مشترک داشته باشند. ناتو در حال حاضر حامی اصلی نیروهای امنیتی افغانستان است. اگر حمایت راهبردی ناتو از نیروهای امنیتی نباشد، جنگ با طالبان و حامیان‌شان بسیار دشوار می‌شود.
ناتو تنها حامی نظامی افغانستان نیست. کشورهای عضو ناتو تمامی مصارف دولت افغانستان و هزینه پروژه‌های عمرانی را می‌پردازند. حتا بخشی از بودجه عادی کشور نیز از ناحیه کمک‌های کشورهای عضو ناتو تامین می‌شود. بنابراین حضور افغانستان در نشست ناتو بسیار مهم است. از سوی دیگر گرفتاری‌های ناتو هم این روزها زیاد است. مشکل اوکراین، بخشی از انرژی و وقت ناتو را به خود اختصاص داده است. اگر افغانستان صدای واحد نداشته باشد، کشور ما در حاشیه نشست ناتو قرار می‌گیرد. نامزدان انتخابات ریاست‌جمهوری، باید متوجه این نکته باشند و فرصت حضور در نشست ویلز بریتانیا را از دست ندهند.
وزیران حکومت آقای کرزی هم، دیگر وزن و اعتبار لازم را برای شرکت در نشست‌های بین‌المللی ندارند. این تنها دو نامزد انتخابات ریاست‌جمهوری است که از مردم افغانستان نمایندگی می‌کنند. نامزدان انتخابات ریاست‌جمهوری، باید شرکت در نشست ویلز را جدی بگیرند. هرچه زودتر اختلاف‌های خود را در پیوند به سمت ریاست اجرایی حل کنند و راه را برای تشکیل حکومت وحدت ملی، باز کنند. حل اختلاف‌های سیاسی نامزدان انتخابات ریاست‌جمهوری، به هیات افغانی در نشست ویلز اعتبار و وزن می‌بخشد. اگر نامزدان اختلاف‌های سیاسی‌شان را تا روز برگزاری نشست ویلز حل نکنند و از شرکت در این نشست محروم شوند، آسیب آن به افغانستان می‌رسد.