تعهد درازمدت به افغانستان

رییس‌جمهور اوباما شمار نیروهایی را که پس از سال ۲۰۱۴ بر مبنای یک قرارداد با کابل باقی می‌مانند، مشخص کرد. نزدیک به ده هزار نظامی امریکا برای آموزش و تجهیز نیروهای امنیتی افغان باقی می‌مانند و بعد، از شمار این نیروها به تدریج کاسته می‌شود. امریکا متعهد به حمایت استراتژیک از نیروهای امنیتی افغانستان است. حمایت راهبردی از نیروهای امنیتی و کمک‌های مالی و اقتصادی برای مردم و دولت افغانستان، از سقوط کشور به دامان تروریزم جلوگیری می‌کند. هم‌چنان حضور محدود ایالات متحده و دیگر متحدانش در افغانستان با اهداف روشن و مشخص، کشورهای منطقه را هم قانع می‌سازد که خطری از ناحیه متحدان افغانستان، متوجه آنان نیست.

هم‌چنان حضور امریکا بر مبنای یک قرارداد بااعتبار حقوقی با اهداف روشن و مشخص، هر نوع بهانه ایدیولوژیک برای دوام جنگ در افغانستان را منتفی می‌کند. تعهد دوامدار امریکا به امنیت و اقتصاد افغانستان، خبر خوشی برای مردم افغانستان است. روشن است که این مردم و نخبگان افغانستان هستند که باید کشورشان را بسازند و آن را در مسیر درست سوق دهند.
مردم افغانستان اراده‌شان را برای رسیدن به توسعه اقتصادی، امنیت و دموکراسی نشان داده‌اند. حضور گسترده مردم افغانستان به پای صندوق‌های رای، در۱۶ حمل امسال، موید این امر است. مردم در آن روز ثابت کردند که دیگر نمی‌خواهند به گذشته سیاه برگردند. افغانستان دیگر به روزهای سیاه حاکمیت طالبان و جنگ‌های قومی برنمی‌گردد. اما جامعه جهانی مسوولیت‌هایی دارد که باید آن را انجام دهد، پایان مسوولانه جنگ افغانستان، ممکن نیست مگر این‌که ایالات متحده، بریتانیا و دیگر هم‌پیمانانش، از دوستان‌شان در ارتش پاکستان به‌صورت جدی بخواهند که شبکه‌های حمایتی طالبان را در خاک‌شان ببندند.

امریکا و بریتانیا باید نگرانی‌های متحد استراتژیک‌شان پاکستان را به مردم و دولت افغانستان به‌صورت شفاف اعلام کنند، تا مردم افغانستان هم قیمت پایان جنگ را بدانند. مردم افغانستان می‌خواهند بدانند که آیا پاکستان می‌خواهد وارث استعمار بریتانیا باشد و حق قیمومیت بر سیاست خارجی افغانستان داشته باشد، یا این‌که از ثبات افغانستان می‌ترسد. اعمال قیومیت بر افغانستان دیگر ممکن نیست. این چیزی است که مردم افغانستان، جامعه جهانی و دولت افغانستان آن را نمی‌خواهند. اگر پاکستان از ثبات افغانستان می‌ترسد، باید دوستان استراتژیک هر دو کشور، امریکا و بریتانیا، این ترس‌ها را اعلام کنند.

مردم افغانستان می‌خواهند که از سرزمین‌شان هیچ خطری متوجه پاکستان نباشد و پاکستانی‌ها هم از حمایت طالبان و دیگر گروه‌های تروریستی دست بردارند. پایان مسوولانه جنگ افغانستان، ممکن نیست مگر این‌که جنگ طالبان با نیروهای امنیتی افغانستان متوقف شود. این کار زمانی ممکن است که شبکه‌های حمایتی آنان در پاکستان برچیده شود و سران این گروه حاضر به مذاکره شوند. مردم افغانستان از امریکا و بریتانیا می‌خواهند که دوست استراتژیک‌شان پاکستان را قانع سازند که با برچیدن شبکه‌های حمایتی طالبان از خاکش، زمینه پایان جنگ را فراهم سازند.

ترس پاکستان از ثبات افغانستان یک توهم است. کشوری که سلاح اتومی، ارتش نیرومند و دستگاه‌های اطلاعاتی نیرومند دارد، چرا باید از تهدیدات خارجی بترسد. بدون پایان جنگ طالبان، پایان مسوولانه ماموریت جامعه جهانی و امریکا در افغانستان تحقق نمی‌یابد. دوامدار شدن جنگ نه تنها این‌که افغانستان مدرن را تهدید می‌کند، بلکه زمینه را برای تقویت تروریزم جهانی و گروه‌هایی که آجندای بین‌المللی دارند، فراهم می سازد