سودابه کامروا 

‎منم آن‌که تاریخ، از من سرود
‎ز طوفان و آتش، نترسید و بود

‎ز خاک و ز خونم، نشان مانده است
‎صدایم، درون زمان خوانده است

‎به هر خطه، نامم طنین‌افکن است
‎ولایت‌پذیرِ دل روشن است

‎به دور از هیاهوی طاغوتیان
‎ولی سخت‌کوش و علم‌پروران

‎به جای سلاح و به جای نبرد
‎قلم دارم و فکر آزادِ مرد

‎کتاب است و اندیشه، رزم‌افزارم
‎که با نور دانش، بُریدم تارم

‎نه از تاج‌داران، نه از تخت و زور
‎بل از مردمی ساده اما صبور

‎پر از آرمانم، پر از انقلاب
‎نه آرام گیرم، نه گردم خراب

‎به پیشم، دروغ و ستم نیست چیز
‎که بر قامتِ راست، نگیرد تمیز

‎منم آن‌که هر مرز را فتح کرد
‎به نام شرافت، به شمشیرِ درد

⸻

‎سودابه کامروا #