اسد روستا

به گوش کس نرسد ناله ی گلوگیرم
که در سیاهی شب گوشه گیر و دلگیرم
بماند حسرت پرواز از چه شکوه کنم
شکسته بال به خاک سیه زمین گیرم
کجا روم که ز دستت امان برم صیاد
که پای بسته به دامت به سان نخجیرم
ز نارسایی گردون چسان کنم فریاد؟
بریده تیغ حوادث گلوی تدبیرم
ز ناگواری ایام داغ ها دارم
به خون رقم زده این روزگار تقدیرم
شکایت از چه کنم سینه ام پر از درد است
شکسته سنگ فلاخن نمای تصویرم
رسد به گوش فلک شور شاعرانه ی من
شبی که پاره کنم حلقه های زنجیرم
اسد روستا
جنوری ۱۷ . ۲۰۲۴