احمد جاوید انوش 

حس یک ظرف فلسفی‌ شده‌ام
بی‌تو لبر‌یز خالی‌ام مادر

از تو نقش و نگار می‌گیرند
جسم و جان سفالی‌ام مادر

تکیه کن روی شانه‌ام، روی
غیرت احتمالی‌ام مادر

آدمک برفی‌ام که آبت شد
با نگاه ذغالی‌ام مادر

با تو تبدیل می‌شوم به خبر
جمله‌های سوالی‌ام مادر

بی شما شعرهای من هستند
شرحِ آشفته‌حالی‌ام مادر