فریدون ابراهیمی

قشنگ است
وقتی برگها در برابر باد های مرد‌افگن مقاومت می‌کنند
وقتی تو نام مرا آواز می‌دهی
قشنگ است
وقتی خوشه های خرمن شده پارینه حادثه‌یی را در من بیدار می‌کند
وقتی تو در می‌زنی
وقتی دست هایت را در باد تکان می‌دهی
قشنگ است
وقتی معالجان شهر در علاجم عاجزند
وقتی من پا می‌فشارم
وقتی ناچارم
قشنگتر می‌شود
وقتی که به تو تسلیم می‌شوم.

۲۶ جون ۲۰۲۴