دیپلوم انجینر گیان‌چند کپور

تو کردی زلفکان شانه یا ابر آهسته می‌بارید
چکیده قطره از مویت و یا بشکسته مروارید

بریده زلفک سیاهت جگر خونم چو خنجر کرد
چو دیدم ناخن سرخت لبت پیوسته می‌خارید

به گردن لعل و یاقوتی گلوبندت مذین بود
و یا در باغ حسنت دانه دانه پسته می‌کارید

چه گویم تار تار مو پریشان بر سر و گردن
بهاران دلم پاهیز و چون گلدسته می‌شارید

بکن مستور روی زهره که عیان ننماید
تبسم در خفای پرده ات شایسته می‌فارید