آرش آذیش

دیو سپید ،هار تر از همیشه

گستاخ و بی هراس

به نابودیِ انسان و خاک

و سنگ و گیاه

چنگ و دندانِ شرارت و دهشت

تیز کرده است

و هی بر طبلِ جنگ

تجاوز و غارت می کوبد

آن همه رستمِ دستان را

چه پیش آمده ؟

سراسر گیتی را

ضحاکان ماردوش گرفته

کاوه های ما کجا شدند ؟

دیو سپید و نوچه هایش

بر طبل و بر نقاره ی جنگ

می کوبند و می کوبند

گیو های لشکر شکنِ

دشمن افگن از چه نمی آیند

تا داد آدمی زاد را بستانند


دیو های سپید

بر طبل جنگ می کوبند

یلانِِ نامدار کجایند

تا بساط این ها را بروبند ؟…


آذیش