وحدت الله درخانی

مهربانی در دو چشمت خوب معنا می‌شود
سردیِ فصل شِتا ام با تو گرما می‌شود

سنبل گیسو بیفشانی اگر بر طرفِ دشت
خار صحرا یکسره رعنا و زیبا می‌شود

بوی عطر کاکلت جان می‌دمد در پیکرم
التفاتت از سرِ مهر چون مسیحا می‌شود

ساتگین مَی بوَد آن چشم‌های مست تو
هرکه نوشد جرعه‌یی از خویش شیدا می‌شود

گونه‌هایت سیب و آن لعل لبت همچون انار
رنگ رنگ در باغ حسنت میوه پیدا می‌شود

چهرۀ ماه تو شهبانو به چشمم جلوه‌گر
می‌شود هرگه سخن از ماه بالا می‌شود