اسحاق ننگیال

څو مره ښايسته دي
زموږ دكلي چم كې
دادشنه سين په شنو اوبو كې
دكبانو بچي.
څومره ښايسته دي دې ويالو كې
دهيليو دغه سپينې لوڼې
ددوې نازكې چغې .
* * *
څومره ښايسته دي
زموږ دكلي
دسپيدارو تر ټيكربو
غرمني خوبونه
او مازيګر په شنو چينوكې
دكرۍ ورځې ستړياوو مينځل.
* * *
څومره ښايسته دي
زموږ دكلي په چيلو كې
دانګورو ښيښې
او دګيلا سو دوړو وړو نيالګيو
ګڼې ، ګڼې شنګلې
چې سرې مرۍ يې دي
زموږه دباغو
دښاپيريو ياقوتي غوږوالۍ.
* * *
څومره ښايسته دي
زموږ دكلي
دغوزانو هسكې ، هسكې ونې
اودښاخونو په هر رګ كې يې
دمست زړګي دوينو لپې
چې ترې غريبې پيغلې اخلي
خپلو شونډو ته
دحسن خدايي رنګونه.
* * *
څومره ښايسته دى
دې ګودر كې
زموږ دپيغلو دشينكيو منګو ټيو
دچاودون
او ماتيدلو اواز.
څومره ښايست ده
دازموږه دلوګرو
داهاړ ديره.
زه درنه ځم
دخداى پا مان
درځنې لاړم كليه !
مادې دحسن په مالت كې
ددې وخت دسوداګرو
وينې څښونكې سترګې چيرته پريږ دي ؟