آرش آذیش

دوزخ ؟!
از سوختن که می گویم
مزه یِ خاکستر
طعمِ زندگی هایِ
کباب شده
خنده، گریه ،
عشق ، انزجار
امید ، یأس
و بسیار تناقض
و بسیار تناقص های دیگر
در همین دور و بر !

ترورِ مالتوسی یِ کرونا
و واکسنی کشنده تر !
درامه ی تلخِ
جنگ هایِ
بی پایان؛
نپرس کجا !؟

بر یافه هایم واقفم ؛
فضاحت لاشخوارانِ ین
گه دنیا
سفاهت سفله گان کشورِ
شاعران و فلاسفه
گُه خوری یِ سلاطین
امیران ، اجیران
و دیگر قوادانِ
عرب و عجم
جعبه ی جمجمه ام را
فاضلابی متعفن ساخته !

دوزخ ؟
در مقایسه جای سیاحت
دلپذیری ست!

بس است !

آذیش