ساجده میلاد 

رفتی با هستی ویران زده عادت کردم
و به یک قلب زمستان زده عادت کردم

چون کبوتر ز درخت افتادم
و به یک جنگل باران زده عادت کردم

رفتی افسانه ی اندوه خواندم
با شب تیره ی طوفان زده عادت کردم

روی بازوی غمت سر ماندم
من به این ماندن عصیان زده عادت کردم

بی‌تو پایان جهان را دیدم
و به این حال پریشان زده عادت کردم

ساجده میلاد