نورمحمد نورنیا

تسلیت این‌بار در شعرش نشست و گریه کرد
با دو دست خود دهان خویش بست و گریه کرد

دید چیزی نیست برپا و جهان افتاده است
با جبین خود به روی خاک پست و گریه کرد

از دو دستِ رفته‌ازدستش چه می‌آمد به دست
هر طرف از خاک بیرون بود دست و گریه کرد

مرگ ما تلویزیونی را تکان وقتی نداد
آدمیت زیر نعش خود شکست و گریه کرد

گریه هم از چشم‌های او برون افتاده بود
گوشه‌ای رفت و خودش را کرد مست و گریه کرد

"زنده‌جانی" دید خود را زیر آواری بزرگ
که امیدش به صدای پایی است و گریه کرد.

#نورمحمد_نورنیا