|
هر گل سرخی که از دست و دمن آید برون
از تن پاک شــــــهید بی کــــــــفن آید برون
کی شود یارب که گردد بلیل و گل همــکنار
از چمن این کرگس و زاغ و زغن آید برون
کی شود یارب که مشک آمیز گردد آسمان
در بیابان ســــــبزه، نافه از ختن آید برون
سبز گردد هر نهالی چون عروس سبزپوش
وز کـــــــــنار هر درختی نسترن آید برون
تا زیم من با ســــــــر افرازی و با آزاده گی
لطف کن یارب که دشمن از وطن آید برون
کی ز دامانش بگـــیرم دست یکدم نادری
یا به جانان میرسد جان یا ز تن آید برون *
*- تعبیری از خواجه شیراز
|
