شبیه خوشههای تاک استیم
سرود آبهای پاک استیم
تو هندو باوری و من مسلمان
من و تو مشتی از یک خاک استیم
پرستو رفته و در آشیان نیست
بهار و غنچههای ارغوان نیست
گرفته کوچهها بوی جدایی
به کابل عطر هندو باوران نیست
گلی از جنس و بوی نوبهارند
به جا از خود محبّت میگذارند
وطنداران هندو باور ما
غنیمتهای ناب روزگارند
بزن آتش، نمان خاکسترم را!
جدا از پیکر من کن سرم را
نبر با خود جدایی ای جدایی
برادرهای هندوباورم را
سلینا آزاده
|