کابل ناتهـ، Kabulnath
میترا عاصی
تهمینه روی دفتر سهراب خفته است در ذهن و باورش غمِ سنگین نشسته است زنجیر های کهنه و فرسودهٔ زمان دروازه را به صورتِ خورشید بسته است رودابهٔ وطن! بزای رستم دگر از زال مو سفید که از یاد رفته است بار دگر امیدی به گُرد آفرین بده قطع امید کرده از یاران گسسته است افراسیاب عصر چه بیداد می کند بر شهر و بر دیاری که بسیار خسته است میترا عاصی ۸/۷/۲۳
بالا
دروازهً کابل
الا
شمارهء مسلسل ۴۳۹ سال نــــــــــــــــــوزدهم سنبله ۱۴۰۲ هجری خورشیدی اول سپتمبر ۲۰۲۳
