کابل ناتهـ، Kabulnath
فرخنده شعله
دراین فصلی که مارا درد ریزد چه سوزنده فراوان بَرد ریزد دریغ ازغنچهء احساس یک زن که پیش پای یک نامرد ریزد
دلم را پیش پایت می‌گذارم جهان را از قفایت می‌گذارم تو دگر از منِ خسته چه‌خواهی که جانم را برایت می‌گذارم
به دستم شاخه‌برگ زرد دادی غذای هرشبم را درد دادی نمودی خسته وآشفته‌ام تو برایم هدیه اشک سرد دادی
هرچه داری بگوبه من سنگم دایمآ سخت وسرد یکرنگم تواز آن روزگار خرسندی من ازین روزگار دلتنگم
بالا
دروازهً کابل
الا
شمارهء مسلسل ۴۳۹ سال نــــــــــــــــــوزدهم سنبله ۱۴۰۲ هجری خورشیدی اول سپتمبر ۲۰۲۳
