فرخنده شعله 

من زدرد دوریت هرلحظه میمیرم عزیز
ازهمه ناباوری ها سخت دلگیرم عزیز

روزگارنابسامان هست خیلی خسته کن
باجدایی باغم و بامرگ درگیرم عزیز

حال روزم را نمیفهمد کسی من چیستم
گاه هم چون آسمان ،گاهی زمین گیرم عزیز

یوسف من کی شوی تامن زلیخایت شوم
رفته رفته میکنی پیرم ،نکن پیرم عزیز

وقتی می آیی که دیگر زندگی درکارنیست
وقتی می آیی من اززندگی سیرم عزیز