فایزه سادات 

ثروت ارزشمند ترین کلمه در زندگی ما آدمیان است که به معنا های مختلف اطلاق می شود و در معنای عام که بیشتر کاربرد دارد ثروت به معنای دارایی،طلا ،زیورات و پول ....که همه این ها ظاهراً ما را خوشبخت می سازد ما آدمیان به این عقیده هستیم که وقتی پول و ثروت داشته باشیم به آرامش میرسیم اما این طور نیست ثروت ما را نه می تواند خوشحال کند تا این که به ثروت واقعی پی نه بریم و برای شناختن ثروت واقعی ، نخست معنا ثروت را از نظر روانشناسان و عارفان مورد مطالعه قرار می دهیم .

روانشناسان ثروت را به سه بخش تقسیم کردند، نخستین بخش :سلامت جسم و روح است که برای رسیدن به موفقیت این دو چیز لازم و حتمی است که برای رسیدن به هدف سلامتی حرف اول را دارد، دومین بخش : زندگی هدفمند، هدف انتخاب کردن در زندگی خود یکی از عوامل موفقیت است چون شما وقتی برای تان هدف انتخاب می کنید و برای رسیدن به آن تلاش می کنید و وقتی به موفقیت می رسید رضایت تان از زندگی بیشتر می شود، سومین بخش :امنیت مالی است وقتی از امنیت مالی برخوردار می شویم ، اهمیت بخش زندگی هدفمند و سلامت جسم و روح را درک می کنیم هرچه دسترسی ما از نظر مالی گسترده تر باشد ،می توانیم مسائل را با کیفیت بالاتری تجربه کنیم . اما از دید مولانا بزرگ و عارفان ثروتمندی یعنی بی نیازی، استغنا از درون متمول بودن از درون ثروتمند بودن و آن هم در گرو قطع طمع است که از دید مولانا بزرگ آویزان کردن طلا،زیورات هیچ کدام نشانه ثروتمندی نیست ثروتمندی حالتی است که آدمی از درون احساس غنامندی کند ما آدمیان همیشه در زندگی دنبال پول و ثروت هستیم اما این را نه می دانیم که ثروت واقعی یعنی چی ؟. و برای دانستن این که ثروت واقعی چیست با یک مثال می خواهم واضح بسازم یک شخص پولدار باشد اما در عین حال فقیر، چرا چون هنوز حرص و طمع دارد هنوزچشمش به مال دیگران باشد و تا وقتی که آدمی حرص و طمع دارد نیازمند است و نیازمند یعنی فقیر. ثروت و گنج را باید در درون خودمان جستجو کنیم نه در بیرون چون تا وقتی که به خود ارزش، بها ندهیم، به خود باور نداشته باشیم نه می توانیم ثروتمند باشیم چون همین ثروت، پول و زیورات را ما برایش ارزش قایل شدیم که این قدر ارزشمند است که هر کس با داشتن پول و زیورات افتخار می کند و خود را ثروتمند می گوید اصلاً این ما ادمیان هستیم که این اشیا را با ارزش ساختیم نه آن اشیا ما را ،این ما بودیم که پول را ساختیم ،معادن را کشف کردیم و آن را ثروت نامیدیم و ثروت واقعی را از یاد بردیم بعضی ها به غلط می پندارند که با آویزان کردن زیورات و طلا یا، داشتن پول با ارزش، باعزت ،محترم و ثروتمند معلوم خواهند شد.

 اما این را از یاد برده اند که وجود خود شان ثروت است این وجود خود شان است که آن ها عزیز و محترم است نه چیزی دیگری ما خود را به فراموشی سپردیم و حتی به اندازه یک فلز هم به خود ارزش قایل نیستیم ما باید ارزشمند بودن خود را،عزت که پروردگار عالمیان برای ما قایل شده است این که ما را اشرف مخلوقات ساخته است این که مقام ما از همه مخلوقاتش بالا کرده پس چرا ما با این همه عزت و ثروت خود را حقیر ساخته و برای بدست آوردن پول و دارایی اینقدر خود را بی ارزش جلوه میدهیم .

وقت آن رسیده که ثروت واقعی که وجود خودمان است را بشناسیم و به خودمان ارزش قایل شویم ،ارزش که ما تا اکنون به پول و مادیات میدادیم .انسان ارزش ذاتی دارد به مولانا بزرگ در مثنوی معنوعی خطاب به من نوعی :

تو خوش و خوبی کان هر خوشی
تو چرا خود منت هر بادی کشی
تاج کرم الناس بر فرق سرت
طوق اعطیناکه آویزه برت
جوهر است انسان و چرخ او را ارز
جمله فرو پایه اند و او غرض
ای غلامت عقل و تدبیرت هوش
چون چنینی خویش را ارزان فروش

با این ابیات زیبای مولانا بزرگ ارزش انسان را به خوبی بیان کرده است چیزی که بسیاری ها فراموش کرده است و آن چنان مشغول و غرق پول و دارایی شدند که ثروتی به این ارزشمندی را از یاد برده اند در جامعه امروزی بخصوص طبقه جوانان به ثروت خیلی نیاز دارند تا این ثروت را بشناسد و هیچگاهی پول را با ارزش تر از خودشان ندانند،ثروت واقعی یعنی انسان اشرف مخلوقات، و هیچگاه نگذار این ثروت عظیم را کسی از پیشت بدزدد یعنی هیچگاه جایگاه خود را فراموش نکن .