من چون بارانی
در سرزمین خشک عشق می بارم
تا برکت احساس را
به خانه ها برگردانم
آغوشت را باز نگهدار
آغوشت را از من دریغ مدار
در فراغی آغوشت
گلی خواهم کاشت
از نسل آشفتگی ها
که برگهاش –
از جنس ابریشم قرمز
و کلاله هاش-
از شیره پستان دختران باکره
و ساقه اش
به استواری یک عشق
و عطرش
گوارا تر از بوی بلوط تنت
آری آغوشت را باز نگهدار
آغوشت را از من دریغ مدار
در آن نموی احساس را به بلوغ می رسانم....
