فرخنده شعله

برترین انگیزه ام -
نیایشم !

برمن چنانی :
که ازکابلستان تا بدخشان
ازآمو تا به هیرمند
ازپامیر تا دماوند
وز تالقان تا ناکجای جهان
گلو گاه فریاد توام!

ای بهانهء آتشفشان دلتنگی ها
ای درخشان تر از عرفان عشق در تلاقی خورشیدخراسان !
ودیعهء خداوندمنی
که جاودانه ترین شعر هستی را
الهامم باشی
دریوزه گرد شکوه چشمان توام -
باولعِ تمام در کوچه های قحطِ روزگارانِ سیاه!

آی برتر از قیاس و وَهم !
تو را می‌خواهم چون مُوبدآزمندی که آتشکدهء آذر را
یاچنان چون کودکی گرسنه یی که آغوش مادر را
تو را می‌خواهم !