نصیرمهرین

سال جاری در حال دامن چیدن است و پای نهادن و پیوستن به سرزمین تاریخ.
بدون گمانه زنی به این سال و رویداد های آن، دیداری میشود ازپشت عینک های رنگارنگ و متفاوت. چه بسا واقعیت های تلخ و رویداد های پیرانه، فریاد دار و دارندۀ قد برافراشته را که چشمان غبار گرفته و دیکتاتوری های رسانه یی همچنان فرو گذاشته، بازهم در معرض سانسور تاریخی میگذارند.

فریاد نالیدن از عوامل اصلی بیعدالتی های دیرینه، بی نانی و تنگدستی مزمن، به ویژه در قاره های آسیا، افریقا و امریکای لاتین، فریاد دسترسی به سرزمین های غصب شدۀ فلسطینی ها، فریاد هر قطره اشک کـُـردی ستمکش، فریاد واقعی آنانی که پیامد های دل آزار توطئه تحویل دهی قدرت به طالبان در افغانستان را با تداوم نسل کشی از گلو می آورند. اشک انسانهایی که هنگام غرق شدن کشتی های شکسته و مهاجرین انبوه، با آب بحر در هم آمیخت و...
جای شایسته اش را در رسانه های "شیک و لوکس" نخواهد یافت. فریاد هایی که همچنان در سینه ها و زبانها و قلمهای پاکیزه و آشنا با آنها همراز و همراه مظلومانه سخن خواهند بود.

سالی که محل آماده شده برای ستیز بحران زای دیگری را هم گواه بود. تحریک های بیشتر خواهانۀ غربِ زر و زوردار، زمینه های موجود در حاکمیت روسیۀ پوتینی و نا بخردی های عاقبت نیندیشانۀ زمامداران اوکراین، سرانجام پردۀ آشکار شدن رقابت ها را پس زد. ذخایر پیشین مواد خوراکی با قیمت بیشتر به فروش رسید، پاشنۀ فشار اقتصادی بر دوش فقیرترین مردم جهان در گردش افتاد. تصمیم توسعۀ تولیدات سلاح بر لبان فابریکه داران اسلحه سازی تبسم جانانه نشاند.

یکسوی مادری دردمند، شیر پاک در دهن کودک اش میریزد و در سوی دیگر، گلوله ها تولید میشوند. گلوله هایی که بر سینۀ جوان اوکراینی و روسی وسایر مناطق می نشینند، کمکی است به رونق تولید و افزایش سرمایۀ این فابریکه ها.
در این سال تشدید چالشها با چین و از چین با دیگران نیز وخامت بیشتر را در چشم انداز نهاد. چین که کمک غرب را دریافت داشت تا زیرگوش شوروی مرحوم قد مزاحمت افرازد، به عنوان رقیب قد برافراشت و مزاحمتی شده است برای بازار غرب.
در این سال، باردگر مردم ستم ناپذیر ایران، بر مظالم حکومت آخوندی خروشیدند و با تحمل قربانی، مبارزات پیشین را غنا بخشیده اند.
از این سال در پیوند با بازی های جهانی فوتبال یاد خواهد شد. اما یادمان باشد که از آن هزاران کارگر فقیری که از کشورهای آسیایی و افریقایی اندک پولی دریافت داشتند، از آنانی که در کار تعمیر ورزشگاه های قطر جان دادند و یا معیوب شدند؛ رسانه های "شیک و لوکس" دهن بسته، سخن شایسته نتوانند گفت. برتری جویان خوی گرفته با ستایش نژادی، پیروزی ارجنتاین را کم رنگ خواهند کرد و تحقیر شده گان کم و یا بیش رسیده به امتیاز پیروزی، چند ساعتی خوشی هموطنان خوشی نادیده را فراهم.

سالی که در آستانۀ رفتن است، به پشت سر نگاه خواهد کرد و با وضاحت آمیخته با اندوه ها، گواهی خواهد داد که زجرها و شکنجه های جمعی آلوده با انواع تبعیض برای بیشترین مردم افغانستان را دیده است.
آری، این سال هم پایان می پذیرد، سال دوهزار وسه صد و بیست وسه ترسایی، بر بنیاد باورمندی ها، عادت، سنت، رواج ها و هرانگیزه و تعارفی که باشد، در انتظار مبارک گویی است. برای سال آینده، مبارک گویی ها به زبان می آیند، آرزومندی های شریفانه همراه با آن ابراز میشوند، اما همچنان که در سال جاری دیدیم، نا مبارک های ویرانگر، کارکرد انسان آزارانه را تداوم می بخشند.

چه فضیلت سترگ است یافتن رویداد های واقعی این سال و ابراز آنها و چه زشتی، پلشتی و اذیت وجدانی بر دوش آنانی که فریاد های درد آمیز این سال را هم ناشنیده، بر عمر زیانبار خود می افزایند.