آرش آذیش

انبوهی واژه

چون کلاف نخی

پریشان و وز شده

در پیشخوان ذهنی

جَر تر از کلافِ گیجِ کلافه

به هر مضمونی بیاندیشم

سربی می شود

خاکستری می شود

پریشان …

باغ استحاله می شود

به خاکی سوزان

زمینی بایر


طرح تنت

چون هیروگلیفی نا مکشوف

دست هایم

پازلی ناقص

تا همین جا کافی ست

چه بنویسم

چگونه بنویسم ؟


آرش آذیش