دکتر محمود حبیبی

مشخصات کتاب:

نام کتاب: ام البلاغه شفیقه حبیبی (زندگی نامه ژورنالیستی شفیقه حبیبی)
نویسنده و گردآورنده: دکتور محمود حبیبی
ویراستار: عصمت طارق فهیم
سال نشر: ۱۳۹۹ ه . ش – 2020 میلادی

 

جلد اول و دوهم

مقدمه

وقتی که اولین بار او را دیدم، بعد از آن بود که من دیگر به صدای طلایی او گوش داده بودم. برای لحظۀ، تصویر و صدا در یک نمای کامل مدغم شدند. و در این ملاقات علاوه بر زیبایی او که از دور قابل توجه بود، احساس کردم این زن خارق العاده است و آیندۀ مقدر دارد.
خوشبختانه سرنوشت ما را به هم یکجا کرد و از آن زمان من این افتخار و خوشبختی را دارم که در کنار این زن مبارز ، تابو شکن و از خودگذر در وظیفه، باشم. خوش بینی، خستگی ناپذیری و ایدیالهایش، تمام زندگی شغلی و خانوادگی ما را همراهی کرده است.
بنابراین، اکنون سالها بعد، تصمیم گرفتم که موفقیت ها، ایثار و از خود گذری برای مردم وطن این ام البلاغه را به حروف و کلمات وجملات بیاورم تا ثبت صفحات زرین تاریخ افغانستان شود.
من هدف خود جاویدان ساختن مطالبی را که در مورد دستاورد های وی در دنیای نطاقی، فن سخنرانی، هدیۀ از سوی پروردگارش به وی – حنجره طلایی و صدا و سبک بی بدیل او چنانکه خانم نیلی در ( نشریه شهر ) سرطان ۱۳۷۵ نوشته است "زمانیکه آواز شفیقه حبیبی را می شنوی، چنانست که گویی دریایی از نور در رگهای وجودت جاری میگردد، صدایش آنچنان پر جذبه، نوازشگر و لطیف است که وقتی به آن گوش فرا میدهی، تنهایی در وجودت میشکند. در صدایش وسعت رویش و پایش نهفته است.... انسان می خواهد او شفیقه حبیبی فقط بگوید و ما سرا پا گوش باشیم." و آنچه خبر نگاران وگزارش گران داخلی وخارجی در مورد او درج صفحات نشریه های مجلات و وروزنامه ها نموده اند– و تلاشهای سخت وی در سالهای اخیر برای کمک به صدها دختر، برای دستیابی به رویاهای شان و مبارزه برای منع خشونت و تامین حقوق زنان این مرز بوم ، قرار دادم. و از طریق قلم برای نوشتن کتابی در مورد شخصیت تکرار نشدنی خانم شفیقه حبیبی، رو آوردم.
برای من یک افتخار واقعی است که امکانات برای نوشتن کتابی را دارم تا نسل های آینده این فرصت را داشته باشند که از زندگی، مبارزات و قهرمانی های یک زن نستوه افغانی، که پیدایش اش در این عصر یک الگو برای دیگران و ایجادگر تحول است، برخوردار شوند.
شروع کتاب ۱۳۴۰ شمسی و در ۴ فصل تهیه شده، فصل اول زمان شاهی، فصل دوم جمهوریت محمد داوود، فصل سوم زمان مجاهدین وفصل چهارم دوران طالبان.

د.م.حبیبی
 

به نام خدا

فصل اول

 

شفیقه حبیبی در خانوادۀ فرهنگی و روشنفکر رشد نموده، پدرش دکتور محمد عمر احمدزی بنیان گذار طب وقایوی و تحصیل یافتۀ کشور آلمان و برادرانش هر کدام تحصیلات عالی خود را به سویۀ دوکتورا و ماستری از خارج تکمیل نموده اند، شفیقه حبیبی با بهره برداری علمی و معنوی ازخانوادۀ پدر و شوهرش دکتور محمود حبیبی، با برگذاری سیمنار ها، مجامع ادبی، علمی، حقوق بشر و مطالعات کتب ادبی و علمی با آواز بی بدیل و حنجره طلایی، یک گویندۀ بنام و پر آوازه و مشهور شد.
چنانچه در یکی از شب های سال ۱۳۴۲ هجری شمسی وقتی خانم حبیبی شعر نعت استاد خلیلی رادر شب مولود شریف بطور زنده بعد از اخبار ۸ شب قراأت نمود ، تماس تلفنی به دفتر رییس رادیو بر قرار شد که می گفت من صلاح الدین سلجوقی استم لطفاً این گوینده را ام البلاغه بنامید و دستش را از سوی من ببوسید.

شفیقه حبیبی به نوبت هر یک شب بعد خبر های ساعت ۸ شب رادیو افغانستان را می خواند، البته خبر ها دو نفره بود و تعداد مرد ها بیشتر از دو بودند. در سال ۱۳۴۳ هجری شمسی که جوایز مطبوعاتی توزیع می شد، همۀ نهاد های مربوطه بهترین های خود را معرفی نموده بودند و دو نفر نطاق زبان پشتو و دو نفر نطاق زبان دری خانم سراج و آقای روهینا از طرف رادیو افغانستان معرفی شده بودند، کمیتة هیأت داوران ۲۵ نفر اهل علم و ادب و موسیقی و هنر بودند که شامل علامه استاد صلاح الدین سلجوقی، علامه پوهاند عبدالحی حبیبی، غلام محمد غبار، سرور گویا اعتمادی، سید قاسم رشتیا که در عین زمان وزیر اطلاعات وفرهنگ بود، محترم استاد مبلغ، محترم پوهاند رشاد، محترم استاد لطیفی، محترم پوهاند ارشاد، قاری عبدالله شاعر بزرگوار زبان دری، استاد بینوا شاعر زبان پشتو و دیگر شخصیت ها دانشمندان و استادان موسیقی و نقاشی اشتراک داشتند. وقتی نوبت به نطاقان رسید و نام ها گرفته شد تعدادی از هیأت داوران مخصوصاً علامه سلجوقی جویای معرفی خانم حبیبی شدند، معاون رادیو گفت چون وی جوان است ما ایشانرا معرفی نکردیم. هیأت گفتند که ما می خواهیم نام وی هم نوشته شود و بعد رای گیری می کنیم با آنکه این گونه افتخارات در زندگی انسان ها کمتر واقع می شود ولی برای شفیقه حبیبی واقع شد و از ۲۵ رای، ۱۷ رای را به خود گرفت وبرای اولین بار در تاریخ رادیو افغانستان ، نطاق درجه اول زبان دری شناخته شد.
 

عکس اخبار اصلاح ۳۰/۷/۱۳۴۳
 

ادامه دارد