نصیرمهرین

 

واقعیت پناه دادن تروریست های سایر کشورها از طرف طالبان پیش از یازدۀ سپتامبر در سطح جهان آشکار شده است. آنچه که پیشینه اش بر می گردد به سازماندهی آنها از طرف عناصری که دل پردرد از اسرائیل وحامیان آن داشتند. در دهۀ هشتاد عناصری چون عبدالله عزام(ترور و تکه تکه شده درنوامبر۱۹۸۹ - پشاور) و اسامه بن لادن، در آغاز با ادعای کمک های خیریه و "مشارکت در جهاد با برادران افغانستان" وارد پشاور شدند و به تدریج وبه ویژه با بهره مندی ازپول سرشار، به دعوت وبسیج افرادی پرداختند که در برخی از کشورهای عربی از ترس اعدام وزندان، زنده گی مخفی داشتند.
دهلیزی که برای عبور آنها به سوی افغانستان گشوده شد، در آزمایش ها، رشد و تجربه اندوزی فعالیت های تروریستی بسیار مؤثر بود. بعدتر تعدادی از آنها در داخل افغانستان اسکان یافته و دارای خانواده شدند. سازماندهنده گانی مانند بن لادن نیز با آسایش وآرامش توانستند از امنیتی که برای رشد تروریسم فراهم شده بود، طرح های بزرگتر تروریستی را سازمان بدهند. این خانۀ امن چنان بود که الظواهری (رهبر کنونی القاعده، جانشین بن لادن و بیعت کرده به ملاهبت الله) پس از پایان مدت زندان در مصر، وارد افغانستان شود. نقش و کارد شاخه های تروریستی، تنها این نبود که به تمرین وجلب وجذب جوانان عرب می پرداختند، تأثیری را که بر تعدادی از مجاهدین از نظرقرائت متفاوت از خوانش سنتی پیشینه ازاسلام برجای نهادند، نیز چشمگیر است. صفحات خونین بخشی از جنگها، ترورها وتشنج های پایان ناپذیر در مناطقی از شرق کشور هم با نقش وتأثیر آنها ارتباط می گیرد.

در روزهای پسین که تعدادی ازفاسدان حکومت های حامد کرزی واشرف غنی به طالبان بیعت کرده وبرگشته اند، کابل شده است خانۀ امن برای فساد پیشه گان. ملا و چلی طالب که دروغ می بافد، شلاق میزند، توهین وتحقیر میکند، خون میریزد وانسانهای بیشماری را وا دار به ترک خانه وکاشانۀ غریبانۀ آبایی شان میکند، از سوی دیگر نیازی دارد به چرخاندن چرخ دستگاهی که سایر نیازهایش را، نه نیاز های مردم وجامعه را پاسخ بگوید. بهترین پرزه ها برای چنین چرخی، کسانی اند که در گذشته ها روابط مخفی ویا علنی با ترویست های طالبان داشتند. در حکومت های قبلی سهیم بودند ومانع مبارزه با تروریسم. همان هایی که حج میرفتند، مسجد می ساختند، در صف نخست نمازخوان ها ایستاده میشدند، مکتب های خیالی می ساختند، ملیون ها دالر را می دزدیدند، از وزارت حج وا قاف می دزدیدند و از همه... میرفتند، خارج حتی پولیس بین المللی هم توان برگشاندن آنها را به افغانستان نداشت. زیرا سران حکومت خائنین که خود درفساد ودزدی واختلاس سردمدار بودند، ابراز تمایل جدی برای محکمۀ آنها نداشتند. این مورد را با توجه به فیصلۀ سال ۲۰۰۹ در بارۀ صدیق چکری که دزدید ورفت انگلستان به یاد بیاوریم.
به تعداد این دزدان که به افغانستان برمیگردند، افزوده میشود. زیرا:
تعدادی پیشینۀ همکاری با طالبان و کارکرد خائنانه به مردم مظلوم دارند.
دزدان مشهور هم با بیعت به طالبان ودیدن آغوش گرم این گروه مصؤونیت وامنیت در داخل کشور می یابند وبه دادن مشوره ها می پردازند.

جهالت، بی بند وباری ورفتارهای خیانت آمیز وهرگونه مزدور صفتی را که دارا استند، دردستگاه طالبان پذیرفتنی است.
و این آمدن ها و ابرازهمکاری در زمانی عملی میشود که ده ها هزار دارندۀ استعداد ناگزیر به ترک وطن شده اند. تعدادی که در داخل کشور استند، خصومت وکینه ورزی جاهلانه وتعصب آمیز می بینند ومحتاج نان استند.
برگشت دزدان، فاسدان، خائنان و دروغگویان در آغوش طالبان، نشان میدهد که افزون بر اینکه افغانستان لانۀ امن برای تروریست ها شده است، خانۀ امن برای خائنان وجنایتکاران نیز است. وضعیتی که سزاوار تعجب هم نیست.