کابل ناتهـ، Kabulnath



 

 

 

 

 

 

 

 

Deutsch
هـــنـــدو  گذر
آرشيف صفحات اول
همدلان کابل ناتهـ

دريچهء تماس
دروازهء کابل

 

 

 

 

 

 
 

              کریمه شبرنگ

    

 
آسمان آبی

 

 

آبی است آیا این آسمان که
من می بینم؟
ماه چگونه رنگی دارد
در ذهن کودکان این خاک؟
چه خوشبختی بیشتر از این که
نانی در دست
و رویایی در ذهن
به فاصله ماه
زمین و آسمان
دوریم
از رویا
از زندگی
از لبخند
خدا در سرزمین من آیا زنده است؟
می‌گفتند:
خدا
خورد و نوش ندارد
حالا که می بینم
فکر و هوش هم ندارد
بازنشسته است
و
یا چه بدانم
ما بنده ایم
شاید اصلن مرده
ما در بیابانی
تلخ تلخ می‌خندیم
به تلخ کامی خودمان
من کودک غرق در اندوه تیره‌ی این سرزمینم
از هیچ شکستی نمی آموزم
من نان فکر میکنم.
نان پیروزی بزرگی‌ست
آنگونه که
نان شکستی‌ست سنگین
و این منی آلوده به مرگ خوب می‌دانم
بلند شدن
دست می‌خواهد
ندارم
بلند شدن
نگاه رو به روشنایی می‌خواهد
ندارم
بلند شدن
تکیه گاهی می‌خواهد به اندازه
یک خدای مهربان
که من ندارم.

کریمه شبرنگ
26-04-2021

بالا

دروازهً کابل

الا

شمارهء مسلسل   ۴۰۸    سال هــــــــــژدهم                 ثور/جوزا           ۱۴۰۱    هجری  خورشیدی     مَی  ۲۰۲۲